środa, 14 września 2011

Tarcza - uszkodzenia

W tym, krótkim wpisie chciałbym pokazać jak sprawdziła się tarcza opisana  w tym wpisie, w użyciu w walce „festiwalowej” tj. tępą bronią. Tarcza wzięła udział w kilku potyczkach na jednej imprezie. Z pierwszej wyszła bez szwanku. W drugiej roztrzaskana odłamana skrajna klepka i pękł imacz. W następnej imacz został złamany w miejscu zamontowania kółek do pasa ramieniowego (najprawdopodobniej zabieg ten osłabił imacz). W kolejnej obróciłem tarczę uszkodzoną stroną w dół i obyło się bez większych szkód.
Roztrzaskana i odłamana klepka utrzymała się na obszyciu rantu tarczy.

Wnioski:
1. Tarcza w takiej postaci nie nadaje się zbyt dobrze do walki bronią tępą.
2. Zbawienne okazać mogłoby się wzmocnienie tarczy poprzeczkami i/lub oklejenie przodu skórą lub materiałem tekstylnym
3. Mimo uszkodzenia tarcza nadal jest w pełni użytkowa
4. Obszycie rantu skórą jest niezbędne, bo poza wzmocnieniem konstrukcji utrzymuje wszystkie elementy razem w przypadku uszkodzenia.
5. Tarczę z takimi uszkodzeniami, można całkiem łatwo naprawić.

Jeśli chodzi o naprawę tarczy to widzę dwie drogi. Pierwsza to usunięcie roztrzaskanej klepki i zmniejszenie średnicy tarczy, co jednak wiąże się z całkowitym obszywaniem tarczy od nowa oraz zmniejszeniem powierzchni ochronnej. Ten wariant więc odrzucam.

Drugą opcją, którą mam zamiar wprowadzić w życie to sklejenie klepki oraz imacza klejem skórnym przy użyciu prasy, dodatkowe „zszycie” pękniętej klepki przy pomocy metalowych klamer z nitami oraz wzmocnienie konstrukcji poprzeczkami z tyłu tarczy (jak w egzemplarzach z Gokstad).

Poniżej kilka zdjęć przedstawiających uszkodzenia. W następnej odsłonie zamieszczę zdjęcia tarczy po naprawie.

Widok z przodu - oderwana skrajna klepka


Widok z tyłu - złamany imacz i oderwana skrajna klepka

Widok z tyłu - rozklejone klepki





poniedziałek, 12 września 2011

Harald Pięknowłosy, Król wikingów

Po dłuższej przerwie przedstawić chciałbym krótką recenzję nowej książki dość produktywnego ostatnimi czasy autora, Witolda Chrzanowskiego (min. Słowianie i Wikingowie, Kronika Słowian).


Recenzja

Tytuł: Harald Pięknowłosy (ok. 850–933). Król Wikingów. Postać władcy norweskiego na kartach Heimskringli Snorriego Sturlussona
Autor: Witold Chrzanowski
Oprawa: Twarda
Ilość stron: 192
ISBN: 
978-83-7730-004-6


      Wydana nakładem Avalonu książka w całości poświęcona jest życiu i czynom Haralda Pięknowłosego, człowieka któremu w drugiej połowie IX wieku udało się zjednoczyć pod swoim panowaniem większość królestw norweskich dając tym samym początek państwowości. Chrzanowski stara się usystematyzować kwestie związane z życiem i działalnością Haralda, który w słynnej bitwie na wodach Hafrsfjordu pokonując siły koalicjantów z południowo zachodnich dzielnic przypieczętował swoje dzieło tworzenia jednolitego państwa. Autor książki tworząc chronologię życia Pięknowłosego opiera się głownie na sagach królewskich zawartych w Heimskringlii autorstwa XIII-wiecznego isnaldzkiego poety i historyka Snorriego Sturlusona, jako materiału pomocniczego używając źródeł anglosaskich i zachodnioeuropejskich. 
Poza działalnością polityczną Haralda, Chrzanowski dość szczegółowo opisuje liczne związki małżeńskie Haralda oraz przedstawia nam postacie jego 20 (znanych, męskich) potomków i ich dokonania. 
Niewątpliwie książka ta jest jeśli chodzi o formę jak i treść dość nietypową pozycją, dotyczącą wczesnośredniowiecznej Skandynawii, na polskim rynku wydawniczym. Uważam, iż mimo nieścisłości i kilku błędów merytorycznych powinna się ona znaleźć w biblioteczce każdego miłośnika "wikingów" i mam nadzieję, że zapoczątkuje ona cały cykl biografii królów norweskich na co szczerze liczę. Na koniec jedyny poważniejszy minus a mianowicie stosunkowo wysoka cena.
   

 Książkę można nabyć w księgarni internetowej wydawnictwa AVALON